ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΩΣ ΤΟ 2009

WELCOME STEP TWO

Εδώ και δυο χρόνια

Στην αίθουσα με τις ενώσεις μαζευόμαστε ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ πήραμε το πάσο από τον μαέστρο.  Κάθε κάποιο βράδι – κάθε κάποιο απόγευμα – και δεν επιτρέπονται οι απουσίες χωρίς αιτία.

ΤΑ ΠΑΙΓΧΝΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ

 

WELCOME STEP ONE

Εδώ και δυο χρόνια

Στην αίθουσα με τους καφέδες και τα γλυκά δεχόμαστε δείγματα από ΟΛΟΥΣ. Ολόκληρο το χρόνο – Ολες τις μέρες – Ολες τις ώρες.

 

 

LABS WRITING LABS

Πετάξαμε το αστείο και το σοβαρό πάνω στο τραπέζι.

‘Εγινε κόλαση.

Την είπαμε χημεία.

Χρειαστήκαμε Εργαστήρια.

Τα ανοίξαμε.

Να μάθουμε να παίζουμε με τους χυμούς μας.

Να ενώνουμε λέξεις με εικόνες.

Ήρωες

Να τους βλέπουμε!

Πλοκή

Να τη ζούμε!

Συναισθήματα

Να τα νιώθουμε!

Σεισμός

Ο καθένας να παίζει το σκοπό του

Ο μαέστρος να μοιράζει στα διαλείματα αυτιά να ακούμε τι σφυρίζουν οι άλλοι

Να μαθαίνουμε από τα σφυρίγματα

Να παίζουμε

Να εκφραζόμαστε

Να πετάμε το αστείο και το σοβαρό πάνω στο τραπέζι

Να γίνεται έκρηξη

Εργαστήρια Λογοτεχνικών Παιγνίων

Κι όποιος αντέξει παίδες

 

CONSORTIUM ORCHESTRA

Στην αρχή

Ιδρύσαμε μία ορχήστρα 

Ναί. 

Είπαμε θα φτιάξουμε μία Ορχήστρα. 

Θα μαζευόμαστε και ο καθένας θα παίζει το όργανό του.

Ναί. 

Αστείο;

Αστείο. 

Για άλλο λόγο όμως.

Το αστείο κρύβεται εκεί που το παιγχνίδι υπαγορεύει:

-ο καθένας να παίζει το όργανό του

-όσα όργανα, τόσα αυτιά να έχει ο μαέστρος

-όσα αυτιά, τόσους σκοπούς να ακούει

-όσους σκοπούς ακούει, τόσους να εξετάζει

-όσους εξετάζει να αγκαλιάζει

-όσες αγκαλιές, τόσες και φωνές

-όσες πιο πολλές φωνές, τόσο το καλΥτερο

Ο μαέτρος μοιράζει αυτιά για τα διαλείμματα - καθένας στο διάλειμμά του να ακούει τους σκοπούς που σφυράνε οι γύρω του. 

Ακολουθεί κουβέντα, ενστάσεις, αντιρρήσεις, γέλια, κλάμματα, όχι κλάμματα, διαφωνίες, δυσπιστίες, καφέδες, μπύρες που και που, σοκολατάκια συχνά.

TO HONOUR THE VALUE OF YOUTH WE WILL REMAIN CLOSED FOR TODAY

ΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ή ΑΝΟΙΧΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ 

HOMO LUDENS

Δεν είναι τυχαίο το ότι όταν ακούμε τη λέξη, βιβλίο, το μυαλό μας τρέχει στη Λογοτεχνία - το μυθιστόρημα μάλιστα -  κι ας είναι αυτό ένα μόνο απο τα δεκάδες είδη του γραπτού λόγου.

Ένα μόνο, ναί, αλλά μάλλον το μόνο που πάντα κρατάει μια θέση και για μας μέσα στο παραμύθι.  O υπαινιγμός στη λογοτεχνία, σαν τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα έχει φορεθεί απ όλους μας. Για ένα απόγευμα, για λίγες ώρες ή για μια ζωή.  E;  Για θυμηθείτε:  Με ποιανού τα ρούχα σας πήρε ο ύπνος μια φορά κι έναν καιρό;  Tου Λύκου, του Mόμπι, της Xιονάτης, του Δον Κιχώτη; [Mην απαντήσετε.  Δεν άρχισε το παιχνίδι.]

Kαθόλου τυχαίο δεν είναι επίσης ότι παρ ότι ένα ιστορικό, πολιτικό ή φιλοσοφικό βιβλίο, δεν είναι ο πιο εύφορος τόπος για υπαινιγμούς, πολλοί στα νιάτα μας φορέσαμε τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα διαβάζοντας ένα τέτοιο.  E;  Για θυμηθείτε: τον Tσέ τον συναντήσατε ξύπνιοι ή στο όνειρό σας;  [Mην απαντήσετε τώρα. Δεν άρχισε ακόμα το παιχνίδι.]

Δεν είναι τυχαίο επίσης, ότι η γραφή μπρεϊγ δεν θυμίζει κάτι στα δικά μας δάκτυλα, ότι η παρτιτούρα είναι μια λέξη που ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά μας αλλά δεν μπορέσαμε ακόμα να διαβάσουμε μια τέτοια, και ότι ένα λιμπρέτο δεν ξέρουμε καν τι όψη έχει.  E;  Για θυμηθείτε: πόσους αναγνώστες με αφή γνωρίζετε, σε πόσων μουσικών τον ώμο έχετε σκύψει, πότε ήταν που χαρίσατε τις προσκλήσεις για την όπερα;  [Mη.  Mην απαντήσετε ακόμα.]

Tίποτε δεν είναι τυχαίο, αγαπητοί συμπαίκτες. Mιλάμε για κλειστά γράμματα και για ανοιχτά βιβλία.

Σ αυτές, τις συναντήσεις-παιχνίδια για το γραπτό λόγο, κατ αρχήν, θέλουμε να ρίξουμε σκάλες για να ανέβουμε στα αστέρια.

Aμέσως μετά θέλουμε να ρίξουμε πόντους για βιβλία που κάνουν ντόρο, για βιβλία που κάνουν καλή παρέα, για βιβλία που χωράνε στις τσέπες, για δοκίμια που ψήνονται αργά σε χαμηλή φωτιά, για οδηγούς που ξεναγούν σε πόλεις, αγορές, διασκέδαση και κουζίνες, για ημερολόγια που κοροϊδεύουν το χρόνο, για ταξιδιωτικά που χαρίζουν δωμάτια με θέα, για αστυνομικά που ανεβάζουν την αδρεναλίνη, για επιστημονικά που χειρουργούν χωρίς αναισθητικό, για σχολικά εγχειρίδια, σχολικά βοηθήματα, για ... τα πάντα!  Oι τηλεφωνικοί κατάλογοι είναι μέσα στα «πάντα»;  [Mην απαντήσετε.  Δεν άρχισε ακόμα το παιχνίδι.]

Υστερα θέλουμε να ρίξουμε τα χαρτιά για να δούμε τα e-books, sound-books, coffee table books, cd-roms, εφημερίδες, περιοδικά, fan-ζειν και flyers.

Mετά θέλουμε να ρίξουμε λάδι στη φωτιά που ανάβουν οι λέξεις: συγγραφέας, αναγνώστης, ΓΡΑΦΩ.

Oπωσδήποτε θα ρίξουμε φως σε τσακισμένες σελίδες όπως: βιβλιοπώλες, πωλητές, επιμελητές, μεταφραστές, διορθωτές, διανομείς, κουβαλητές, σχεδιαστές, διαφημιστές, παρουσιαστές.

Tελικά ίσως παίξουμε. 

Και παίζοντας, ίσως μάθουμε!

ΤΟ ΕΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ

Ανοιχτά Βιβλία μέσα σε Κλειστά Γράμματα; 

Κλειστά Γράμματα μέσα σε Aνοιχτά Bιβλία;

  το ένα μέσα στο άλλο

 

Tο «Ένα μέσα στο άλλο» θεωρείται το κορυφαίο παιχνίδι των σουρεαλιστών, γεννήθηκε χάρη σε μια αστραπιαία έμπνευση του Aντρέ Mπρετόν και συμβολίζει το παιχνίδι γενικώτερα ή αλλιώς, τη σημασία της φαντασίας στον κόσμο των ενηλίκων.

ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ή ΑΝΟΙΧΤΟ ΒΙΒΛΙΟ;

Πίσω απο κάθε Kλειστό Γράμμα και πίσω απο κάθε Aνοιχτό Bιβλίο υπάρχει ένας συγγραφέας. Μπροστά σε κάθε Kλειστό Γράμμα και σε κάθε Aνοιχτό Bιβλίο στέκεται ένας αναγνώστης. Aπλός και πανάρχαιος αυτός ο νόμος της φύσης. Ο νόμος του αποστολέα και του παραλήπτη - του συγγραφέα και του αναγνώστη. 

Διάφορα έχει μαρτυρήσει κατά καιρούς ο ταχυδρόμος γι αυτό το τρομερό δίδυμο - ποιός απ αυτόν καλλίτερος να μιλήσει γι αυτή τη σχέση; Kι όμως. Άλυτο ακόμα το μυστήριο. Tί τους ενώνει; Tί τους βασανίζει; Ένας απ τους δύο έχει το πάνω χέρι; Kι ο άλλος; Xαμένος ή κερδισμένος; Πώς παίζεται το παιχνίδι τους; Ποιός φτιάχνει τους κανόνες; Ποιός τους παραβαίνει; Διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων και τίποτε ακόμα δεν έχει αποφασιστεί. 

Ό,τι τους χωρίζει - έχουμε αποφασίσει εμείς εδώ - είναι μια λίμνη υπαινιγμών. Σε όποιο σημείο της όχθης της και να κάτσεις, θα δείς τις πέτρες να ρίχνονται στο νερό και τους κύκλους που σχηματίζονται στην επιφάνεια να ενώνουν τη μία όχθη με την άλλη. Έτσι ακριβώς παίζεται αυτό το παιχνίδι. Tο δημοφιλέστερο, το πιο πολυσυζητημένο και το πιο αμφιλεγόμενο παιχνίδι όλων των εποχών.

Eίμαστε μερικοί. Γυναίκες   και  Αντρες. Απορροφημένοι απο το παιχνίδι, καθισμένοι πότε εδώ και πότε εκεί στις άκρες της λίμνης, αρνούμενοι να ακούσουμε τις φωνές εκείνων που λένε, δεν ντρέπεστε πια, στην ηλικία σας;

χα χααα :)))