Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι μια φορά ήθελα ένα καπέλο, που το είχα σκεφτεί και ήταν τέλειο. Ήθελα το καπέλο εδώ και τώρα (εκεί και τότε). Το ζητούσα επίμονα. Η μαμά μου εξήγησε πως τέτοιο καπέλο δεν υπάρχει. Έβαλα τις φωνές. Μετά μου είπε πως τα μαγαζιά είναι κλειστά αλλά, ακόμα και να ήταν ανοιχτά δεν ήξερε κανέναν που να πουλάει τέτοιο καπέλο. Αυτά δε με αφορούσαν. Θεωρούσα αδιανόητο και απαράδεκτο οποιοδήποτε λόγο που εναντιωνόταν στην επιθυμία μου για το καπέλο. Τότε η μαμά είπε, ε τί θες δηλαδή, να το γεννήσω το καπέλο; Το θράσος της δήλωσης με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Αφού έμεινα έτσι για δύο δευτερόλεπτα, άρχισα να χτυπιέμαι και να αφρίζω και να φωνάζω με μανιασμένη λύσσα. Ήταν εξοργιστικό. Δε θα το ξεπεράσω ποτέ. Ναι ρε, να γεννήσεις ένα καπέλο, έλεγα από μέσα μου. Εδώ γέννησες άνθρωπο με χέρια πόδια αυτιά μύτη και τα λοιπά, και δεν μπορείς να γεννήσεις ένα γμένο καπέλο;
Στις 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ θα μαζευτούμε στα LUDENS LABS
και θα γεννήσουμε ό,τι θέλουμε
εσείς θα δείτε κάτι που δεν έχετε ξαναδεί
και θα το χαρείτε
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΕΝΝΑΣ
17-12-2010 7ΜΜ – 10ΜΜ