Στην αρχή
Ιδρύσαμε μία ορχήστρα
Ναί.
Είπαμε θα φτιάξουμε μία Ορχήστρα.
Θα μαζευόμαστε και ο καθένας θα παίζει το όργανό του.
Ναί.
Αστείο;
Αστείο.
Για άλλο λόγο όμως.
Το αστείο κρύβεται εκεί που το παιγχνίδι υπαγορεύει:
-ο καθένας να παίζει το όργανό του
-όσα όργανα, τόσα αυτιά να έχει ο μαέστρος
-όσα αυτιά, τόσους σκοπούς να ακούει
-όσους σκοπούς ακούει, τόσους να εξετάζει
-όσους εξετάζει να αγκαλιάζει
-όσες αγκαλιές, τόσες και φωνές
-όσες πιο πολλές φωνές, τόσο το καλΥτερο
Ο μαέτρος μοιράζει αυτιά για τα διαλείμματα - καθένας στο διάλειμμά του να ακούει τους σκοπούς που σφυράνε οι γύρω του.
Ακολουθεί κουβέντα, ενστάσεις, αντιρρήσεις, γέλια, κλάμματα, όχι κλάμματα, διαφωνίες, δυσπιστίες, καφέδες, μπύρες που και που, σοκολατάκια συχνά.
