ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ 2011

POST_FESTIVAL_NOTE

Το Φεστιβάλ Γέννας ΣΥΝΕΒΕΙ.

Και από τους περίπου Δώδεκα που ήταν να γεννήσουν στα LUDENS LABS την Παρασκευή που μας πέρασε, γεννήσαμε τελικά οι Οκτώ: τέσσερεις γυναίκες, ένας άντρας, τρεις γυναίκες.

Λέγεται πως κάποιες φορές οι λέξεις είναι φτωχές για να περιγράψουν, μάλλον όταν υπάιτια για την έλειψη είναι η πενία εκείνου που ανέλαβε την περιγραφή και σε τίποτε δε φταίνε οι λέξεις. Ας το κρατήσουμε αυτό για να έχουμε κατα νου πως ό,τι συνέβει μπορεί να μην μπορέσει εύκολα να περιγραφεί από εμένα που ανέλαβα πρώτη να το κάνω. Δοκιμάστε κι εσείς. Πλιζ.

Μαζευτήκαμε λοιπόν πρώτα οι οκτώ και οι οκτώ τρακαρισμένοι γι αυτό που επρόκειτο να τολμήσει ο κάθενας μας: να γεννήσει μία επιθυμία του μπροστά σε όσους γνωστούς και άγνωστους θα είχαν φτάσει για να μοιραστούν το de profundis.

Ούτε οι οκτώ γνωρίζαμε τι ακριβώς θα γεννούσε ο καθένας μας, αυτό ήταν σχεδόν συμφωνία. Να μπορούμε μέχρι τελευταία στιγμή να αλλάξουμε κάτι, να μετανοιώσουμε, ίσως και, τελευταία στιγμή, να μην τολμήσουμε. Έτσι, μόλις λίγη ώρα πριν τις 7μμ μπήκαμε εμείς στη σειρά, συννενοηθήκαμε για το ποιος θα γεννήσει πρώτος, ποιος θα συνεχίσει, αν θα υπάρχει περιθώριο κάποιος ετοιμόγεννος να προκύψει τελευταία στιγμή. Και έτσι ακριβώς συνέβη - η Μελιάδου ας πούμε που δεν είχε μπει στη σειρά, έφτασε με το ποδήλατό της, μπήκε στη σειρά και γέννησε Αστέρια, η Μ.Ξ που ήταν να γεννήσει άλλαξε γνώμη τελευταία στιγμή.

Μία μία. Τις πιάνω από την αρχή τις γέννες. Για να καταλάβετε. Ό,τι μπορέσετε. Απ ό,τι μπορέσω να σας περιγράψω εγώ. Το εγώ δεν έχει στα LUDENS LABS την αυστηρότητα της υπογραφής.

Ο κάθε ένας λοιπόν από τους Οκτώ είχε στη διάθεσή του δεκαπέντε λεπτά για να γεννήσει. Ξεκινήσαμε στις 7.30MM.

Η Β.Δ. γέννησε πρώτη. Ένα ταινιάκι από την παιδική της ηλικία. Αυτή, η αδελφή, η μαμά, ο μπαμπάς, καλοκαίρι, σε διακοπές. Είπε, “αυτή η γέννα είναι αφιερωμένη στον μπαμπά μου”, και πάτησε play. Κάποιοι ξέραμε πως ο μπαμπάς της έφυγε πέρσυ για άλλες πολιτείες. Δεν ξέραμε τίποτε άλλο ως το χειροκρότημα.

Αμέσως μετά την πρώτη γέννα η Π.Γ χειροκρότησε πρώτη, και χειροκροτήσαμε όλοι. Ένα χειροκρότημα έκλεινε από εκείνη τη στιγμή την κάθε γέννα κι αυτό ούτε μας είχε περάσει από το μυαλό το πόσο σημαντικό θα ήταν για να περνάμε στην επόμενη.

Η Π.Γ γέννησε δεύτερη. Μία σειρά από μαυρόασπρα σκίτσα της προβάλονταν στον τοίχο καθώς εκείνη διάβαζε το παραμύθί της. Για ένα κορίτσι και τον μπαμπά του κι αυτά που κανονικά δεν λέγονται κι αυτά που μερικές φορές λέγονται με παραμύθια και σκίτσα.

Η Β.Θ γέννησε τρίτη. Πάνω στο τραπέζι μας άφησε έναν ηλεκτρικό στίφτη, έξη ποτήρια διαλεγμένα, τέσσερα ρόδια, ένα ξύλο κοπής και ένα μαχαίρι. Έκοψε τα ρόδια, έστιψε τα ρόδια στα ποτήρια. Γέννησε, είπε στο τέλος, Τύχη.

Ο Α.Κ γέννησε τέταρτος. Πάνω στο τραπέζι ακούμπησε ένα παλιό προτζέκτορα και κάθησε στον καναπέ που του έκαναν χώρο. Δίπλα του ακριβώς πρόβαλε τη λεπτομέρεια ενός κυματοθραύστη, σε slide. Στα χέρια του κράτησε ένα χαρτί γραμμένο τον Ιούλιο που πέρασε, και μας διάβασε. Γέννησα τη γιαγιά μου, είπε πριν από το χειροκρότημα.

Η Μ.Σ γέννησε πέμπτη. Πάνω στο τραπέζι ακούμπησε μία μακέτα και φωτογραφίες κομμένες από περιοδικά. Στο λαπ τοπ βρήκε το φιλμάκι που είχε διαλέξει από το YouTube και το πρόβαλε απέναντι. Εξωτική παραλία και θάλασσα. “Αυτό είναι το σπίτι μου”, είπε, “βλέπει σ αυτή την παραλία και είναι 33Χ33 εκατοστά”. Υστερα μας ξενάγησε στο σπίτι γωνιά γωνιά και συνήθεια συνήθεια, μοιράζοντάς μας για κάθε γωνιά και κάθε συνήθεια, μια φωτογραφία. Τη φωτογραφία του συντρόφου της που μας τη μοίρασε στο τέλος, την είχε κόψει κι αυτήν σ ένα από αυτά. Τα περιοδικά. Γέννησα το σπίτι μου, είπε.

Η Λ.Σ γέννησε έκτη. Κάθησε στον πάγκο και διάβασε. Μια ιστορία με ερωτήσεις, απαντήσεις και ηρωίδες πέντε γυναίκες που τις ξέραμε. Οι τρεις έλειπαν. Γέννησα την περιπέτεια που ζούμε εδώ τις πέμπτες, ήθελε να πει νομίζω, δεν ξέρω αν το είπε, είχα συγκινηθεί και νομίζω συγκινημένη δεν ακούς καλά.

Η Ε.Κ γέννησε έβδομη. Σηκώθηκε όρθια και μοίρασε ατσαλάκωτα ριζόχαρτα άσπρα σε όλους. Θα σας δείξω πως θα τα διπλώσετε, είπε, για να φτιάξει ο καθένας ένα αστέρι. Το δικό μου θα το βάλω στο σπίτι της Μ.Σ που δεν έχει ένα. Κι έτσι ο καθένας μας, έφτιαξε με τις οδηγίες της κι από ένα αστέρι. Γεννήσαμε όλοι μαζί, Αστέρια, είπε.

Η Ε.Κ γέννησε όγδοη. Διάλεξε τη θέση της, όρθια δίπλα στα παλτά. Έπειτα έβγαλε τα γραμμένα χαρτιά της και διάβασε. Γέννησα ένα μυστικό, είπε προτού τη χειροκροτήσουμε.

Οι Γέννες είχαν τελειώσει. Και δεν ξέρω ποια είναι η λέξη που περιγράφει καλύτερα αυτή την Κατάσταση στα LUDENS LABS. Βρείτε τη εσείς. Εμείς ελπίζουμε να βρούμε τις δυνάμεις, κάποια άλλη στιγμή, να το επαναλάβουμε. Promise.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΕΝΝΑΣ

Αύριο είναι

που γεννάμε

στα LUDENS LABS

7MM

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΕΝΝΑΣ

Ξυπνήσαμε ένα πρωί με μία απορία: ΑΝ από τα Χριστούγεννα βγάλουμε τον Χριστό, τί μένει;;;; Η Γέννα! Ααα..... Ε, τότε, ας ΓΕΝΝΗΣΟΥΜΕ. Αυτή ήταν η αρχή। Μετά ήρθαν οι συναντήσεις, οι κουβέντες, ο ενθουσιασμός κου του λου που. Κι έτσι, την Παρασκευή 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ στις 7ΜΜ στα LUDENS LABS, περίπου 12 Homo Ludens έχουν υποσχεθεί πως θα γεννήσουν live, κάτι δικό τους, μπροστά μας. Μπροστά σε όλους όσους θάθελαν να ζήσουν άλλη μία ludens κατάσταση, το χριστουγεννιάτικο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΕΝΝΑΣ στο οποίο όπως συνήθως, η ΕΙΣΟΔΟΣ είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ, η ΕΞΟΔΟΣ περνάει από τον FROG LUDENS - τον κουμπαρά μας. Σ αυτόν αφήνουμε 5ευρώ για το κρασί και όλα τα άλλα που θα έχουμε κάποιοι φροντίσει να υπάρχουν για όλους. Η Μαργαρίτα η καινούργια που ήρθε κιόλας και άφησε 2 μπουκάλια ρακί, δεν θα αφήσει ευρώ :) ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ και ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ αγαπημένοι Homo Ludens.

Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι μια φορά ήθελα ένα καπέλο, που το είχα σκεφτεί και ήταν τέλειο. Ήθελα το καπέλο εδώ και τώρα (εκεί και τότε). Το ζητούσα επίμονα. Η μαμά μου εξήγησε πως τέτοιο καπέλο δεν υπάρχει. Έβαλα τις φωνές. Μετά μου είπε πως τα μαγαζιά είναι κλειστά αλλά, ακόμα και να ήταν ανοιχτά δεν ήξερε κανέναν που να πουλάει τέτοιο καπέλο. Αυτά δε με αφορούσαν. Θεωρούσα αδιανόητο και απαράδεκτο οποιοδήποτε λόγο που εναντιωνόταν στην επιθυμία μου για το καπέλο. Τότε η μαμά είπε, ε τί θες δηλαδή, να το γεννήσω το καπέλο; Το θράσος της δήλωσης με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Αφού έμεινα έτσι για δύο δευτερόλεπτα, άρχισα να χτυπιέμαι και να αφρίζω και να φωνάζω με μανιασμένη λύσσα. Ήταν εξοργιστικό. Δε θα το ξεπεράσω ποτέ. Ναι ρε, να γεννήσεις ένα καπέλο, έλεγα από μέσα μου. Εδώ γέννησες άνθρωπο με χέρια πόδια αυτιά μύτη και τα λοιπά, και δεν μπορείς να γεννήσεις ένα γμένο καπέλο;

Στις 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ θα μαζευτούμε στα LUDENS LABS

και θα γεννήσουμε ό,τι θέλουμε

εσείς θα δείτε κάτι που δεν έχετε ξαναδεί

και θα το χαρείτε

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΕΝΝΑΣ

17-12-2010 7ΜΜ – 10ΜΜ

NEW MASTER-AT-LUDENS

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΑΝΕΤΕΑΣ: Αντλώντας όλες τις παιδικές του εικόνες από το μπαλκόνι της Μάνης, ανεβαίνει στην Αθήνα να σπουδάσει οικονομικά. Πριν καν τελειώσει τις σπουδές του, κάποιος του δανείζει μια παλιά ΖΕΝΙΤΗ. Από τότε δεν σταματάει να δημιουργεί, να συμμετέχει σε εκθέσεις και να μιλάει για τη φωτογραφία στη λέσχη του Πανεπιστημίου Αθηνών [Π.Ο.Φ.Π.Α] . Από τον Φεβρουάριο 2011, στο τραπέζι των LUDENS LABS, θα διηγηθεί εικονο-ιστορίες από αυτό που του αρέσει να ονομάζει φωτογραφία πεζοδρομίου και θα προσπαθήσει να εμπνεύσει φωτογραφίες, μοιράζοντας κάθε Δευτέρα 7ΜΜ-9ΜΜ τη ludens τράπουλα.

SOUVENIR ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΑΝΑ-ΓΝΩΣΗΣ