Το Φεστιβάλ Γέννας ΣΥΝΕΒΕΙ.
Και από τους περίπου Δώδεκα που ήταν να γεννήσουν στα LUDENS LABS την Παρασκευή που μας πέρασε, γεννήσαμε τελικά οι Οκτώ: τέσσερεις γυναίκες, ένας άντρας, τρεις γυναίκες.
Λέγεται πως κάποιες φορές οι λέξεις είναι φτωχές για να περιγράψουν, μάλλον όταν υπάιτια για την έλειψη είναι η πενία εκείνου που ανέλαβε την περιγραφή και σε τίποτε δε φταίνε οι λέξεις. Ας το κρατήσουμε αυτό για να έχουμε κατα νου πως ό,τι συνέβει μπορεί να μην μπορέσει εύκολα να περιγραφεί από εμένα που ανέλαβα πρώτη να το κάνω. Δοκιμάστε κι εσείς. Πλιζ.
Μαζευτήκαμε λοιπόν πρώτα οι οκτώ και οι οκτώ τρακαρισμένοι γι αυτό που επρόκειτο να τολμήσει ο κάθενας μας: να γεννήσει μία επιθυμία του μπροστά σε όσους γνωστούς και άγνωστους θα είχαν φτάσει για να μοιραστούν το de profundis.
Ούτε οι οκτώ γνωρίζαμε τι ακριβώς θα γεννούσε ο καθένας μας, αυτό ήταν σχεδόν συμφωνία. Να μπορούμε μέχρι τελευταία στιγμή να αλλάξουμε κάτι, να μετανοιώσουμε, ίσως και, τελευταία στιγμή, να μην τολμήσουμε. Έτσι, μόλις λίγη ώρα πριν τις 7μμ μπήκαμε εμείς στη σειρά, συννενοηθήκαμε για το ποιος θα γεννήσει πρώτος, ποιος θα συνεχίσει, αν θα υπάρχει περιθώριο κάποιος ετοιμόγεννος να προκύψει τελευταία στιγμή. Και έτσι ακριβώς συνέβη - η Μελιάδου ας πούμε που δεν είχε μπει στη σειρά, έφτασε με το ποδήλατό της, μπήκε στη σειρά και γέννησε Αστέρια, η Μ.Ξ που ήταν να γεννήσει άλλαξε γνώμη τελευταία στιγμή.
Μία μία. Τις πιάνω από την αρχή τις γέννες. Για να καταλάβετε. Ό,τι μπορέσετε. Απ ό,τι μπορέσω να σας περιγράψω εγώ. Το εγώ δεν έχει στα LUDENS LABS την αυστηρότητα της υπογραφής.
Ο κάθε ένας λοιπόν από τους Οκτώ είχε στη διάθεσή του δεκαπέντε λεπτά για να γεννήσει. Ξεκινήσαμε στις 7.30MM.
Η Β.Δ. γέννησε πρώτη. Ένα ταινιάκι από την παιδική της ηλικία. Αυτή, η αδελφή, η μαμά, ο μπαμπάς, καλοκαίρι, σε διακοπές. Είπε, “αυτή η γέννα είναι αφιερωμένη στον μπαμπά μου”, και πάτησε play. Κάποιοι ξέραμε πως ο μπαμπάς της έφυγε πέρσυ για άλλες πολιτείες. Δεν ξέραμε τίποτε άλλο ως το χειροκρότημα.
Αμέσως μετά την πρώτη γέννα η Π.Γ χειροκρότησε πρώτη, και χειροκροτήσαμε όλοι. Ένα χειροκρότημα έκλεινε από εκείνη τη στιγμή την κάθε γέννα κι αυτό ούτε μας είχε περάσει από το μυαλό το πόσο σημαντικό θα ήταν για να περνάμε στην επόμενη.
Η Π.Γ γέννησε δεύτερη. Μία σειρά από μαυρόασπρα σκίτσα της προβάλονταν στον τοίχο καθώς εκείνη διάβαζε το παραμύθί της. Για ένα κορίτσι και τον μπαμπά του κι αυτά που κανονικά δεν λέγονται κι αυτά που μερικές φορές λέγονται με παραμύθια και σκίτσα.
Η Β.Θ γέννησε τρίτη. Πάνω στο τραπέζι μας άφησε έναν ηλεκτρικό στίφτη, έξη ποτήρια διαλεγμένα, τέσσερα ρόδια, ένα ξύλο κοπής και ένα μαχαίρι. Έκοψε τα ρόδια, έστιψε τα ρόδια στα ποτήρια. Γέννησε, είπε στο τέλος, Τύχη.
Ο Α.Κ γέννησε τέταρτος. Πάνω στο τραπέζι ακούμπησε ένα παλιό προτζέκτορα και κάθησε στον καναπέ που του έκαναν χώρο. Δίπλα του ακριβώς πρόβαλε τη λεπτομέρεια ενός κυματοθραύστη, σε slide. Στα χέρια του κράτησε ένα χαρτί γραμμένο τον Ιούλιο που πέρασε, και μας διάβασε. Γέννησα τη γιαγιά μου, είπε πριν από το χειροκρότημα.
Η Μ.Σ γέννησε πέμπτη. Πάνω στο τραπέζι ακούμπησε μία μακέτα και φωτογραφίες κομμένες από περιοδικά. Στο λαπ τοπ βρήκε το φιλμάκι που είχε διαλέξει από το YouTube και το πρόβαλε απέναντι. Εξωτική παραλία και θάλασσα. “Αυτό είναι το σπίτι μου”, είπε, “βλέπει σ αυτή την παραλία και είναι 33Χ33 εκατοστά”. Υστερα μας ξενάγησε στο σπίτι γωνιά γωνιά και συνήθεια συνήθεια, μοιράζοντάς μας για κάθε γωνιά και κάθε συνήθεια, μια φωτογραφία. Τη φωτογραφία του συντρόφου της που μας τη μοίρασε στο τέλος, την είχε κόψει κι αυτήν σ ένα από αυτά. Τα περιοδικά. Γέννησα το σπίτι μου, είπε.
Η Λ.Σ γέννησε έκτη. Κάθησε στον πάγκο και διάβασε. Μια ιστορία με ερωτήσεις, απαντήσεις και ηρωίδες πέντε γυναίκες που τις ξέραμε. Οι τρεις έλειπαν. Γέννησα την περιπέτεια που ζούμε εδώ τις πέμπτες, ήθελε να πει νομίζω, δεν ξέρω αν το είπε, είχα συγκινηθεί και νομίζω συγκινημένη δεν ακούς καλά.
Η Ε.Κ γέννησε έβδομη. Σηκώθηκε όρθια και μοίρασε ατσαλάκωτα ριζόχαρτα άσπρα σε όλους. Θα σας δείξω πως θα τα διπλώσετε, είπε, για να φτιάξει ο καθένας ένα αστέρι. Το δικό μου θα το βάλω στο σπίτι της Μ.Σ που δεν έχει ένα. Κι έτσι ο καθένας μας, έφτιαξε με τις οδηγίες της κι από ένα αστέρι. Γεννήσαμε όλοι μαζί, Αστέρια, είπε.
Η Ε.Κ γέννησε όγδοη. Διάλεξε τη θέση της, όρθια δίπλα στα παλτά. Έπειτα έβγαλε τα γραμμένα χαρτιά της και διάβασε. Γέννησα ένα μυστικό, είπε προτού τη χειροκροτήσουμε.
Οι Γέννες είχαν τελειώσει. Και δεν ξέρω ποια είναι η λέξη που περιγράφει καλύτερα αυτή την Κατάσταση στα LUDENS LABS. Βρείτε τη εσείς. Εμείς ελπίζουμε να βρούμε τις δυνάμεις, κάποια άλλη στιγμή, να το επαναλάβουμε. Promise.
