Σαν πολλές ευχές να έπιασαν τόπο και, ναι, αυτές τις μέρες γινόμαστε 3 χρονών. Είναι λένε αυτή, η εποχή των καινούργιων εμπειριών που αρχίζει για κάθε νήπιο, η ηλικία των πρώτων σημαντικών αποχωρισμών και η περιόδος της κοινωνικοποίησης. Μπορεί και να μην έχουν άδικο.
Ήταν πράγματι η δεύτερη χρονιά μας, μια χρονιά γεμάτη καινούργιες εμπειρίες και καταστάσεις: καινούργια Εργαστήρια δίπλα στα παλιά και δοκιμασμένα, Φεστιβάλ Pinatas και 2ο Φεστιβάλ Γέννας, καινούργιοι καλεσμένοι συνομιλήτές, καινούργιοι θαραλλέοι υποστηρικτές μας και βέβαια νεοφερμένοι Homo Ludens. Σ αυτή τη χρονιά ζήσαμε και τους πρώτους αποχωρισμούς: πάει το τηγάνι στον πάγκο μας - μετά από τρεις κλεψιές το πήραμε απόφαση πως τηγάνι τέλος - πάει και το ιστορικό λαπτοπάκι στο γραφείο μας - άλλη κλεψιά αυτή παραθυράτη, ψιλοκρεμαστή και νυχτερινή - κι άλλους αποχωρισμούς δεν είχαμε αν εξαιρέσουμε το σκούφο της Μαρίνας που τον πήρε κατά λάθος μαζί της η Μερόπη και τον έχει ακόμα στην Ουτρέχτη.
Κι έτσι προχωράμε! Σε πείσμα των καιρών των εξαιρετικά δύσκολων στήνουμε καινούργια Εργαστήρια δίπλα στα παλιά, ετοιμάζουμε με κέφι Καταστάσεις ανοιχτές κι ύστερα ανοίγουμε τον Frog Ludens τον κουμπαρά μας, βρίσκουμε τον οβολό σας και ετοιμάζουμε κιάλλες ενώ παράλληλα σκουπίζουμε, σφουγγαρίζουμε, καθαρίζουμε αλλά κυρίως κουβεντιάζουμε κάνοντας σχέδια και υποθέσεις για το μέλλον που διαρκεί πολύ ενώ το κοντινό έχει κάπως έτσι:
Βρέξει χιονίσει, αυτό το Σάββατο, 11 Φεβρουαρίου, το καθιερωμένο Σάββατο των Απορημένων (όπου έρχονται οι καινούργιοι ψαρωμένοι και ρωτάνε τους παλιούς και ξεθαρεμένους) γιορτάζουμε μαζί και Γενέθλια.
Κι εμείς θα έχουμε λίγο κρασί και πολλές αγκαλιές, κι εσείς άμα θέλετε να φέρετε κι άλλο κρασί κι άλλες αγκαλιές και να βρεθούμε! Διότι όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε. Ε;
